Ξεκινάω να γράφω με το που μπαίνω σπίτι. Καταβάλω προσπάθειες να αγνοήσω τις παραμέτρους που με προκαλούν να σταματήσω να γράφω. Είναι πολλές. Ο γάτος μου, η ημινηφάλεια κατάστασή μου, η συσσωρευμένη κούραση, ΤΑ ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ και διάφορες σκέψεις που μου αποσπούν την προσοχή.
Συνεχίζω ακάθεκτος.
Ο Χρόνος μπήκε περίεργα ΚΑΙ φέτος. Δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση, τέτοιες στιγμές, είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι προσωπικές.
Θα αφήσω την παρακάτω φωτογραφία να δώσει απλώς μια γεύση από το ξημέρωμα της δικής μου Πρωτοχρονιάς και, ως εκ τούτου, μια μικρή ιδέα από τις συνέπειες της αλκοόλης στην εξέλιξη της υπόλοιπης ημέρας.
Μπύρες (πολλές) - κακός ύπνος με άσχημα όνειρα - ξύπνημα μετά από 4 ώρες - παραδοσιακό χανγκόβερ - παραδοσιακό οικογενειακό τραπέζι - απόπειρα να βγάλω ελάχιστη από τη δουλειά που έχω για τη σχολή και τέλος:
πρόταση από τον κολλητό για νυχτερινή έξοδο, υπό τη μορφή γραπτού μηνύματος που έλεγε:
"...ΜΟΥ ΕΠΑΚΑΣΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ xxx € ΚΑΛΗ ΧΕΡΑ. ΜΑΝΤΕΨΕ ΤΙ ΚΕΡΝΑΩ"
Για τους μη Κρητικούς φίλους, το μήνυμα σημαίνει "Μού 'σκασε φράγκα ο πατέρας μου (xxx χρηματικό ποσό σε ευρώ), τιμώντας το κρητικό πρωτοχρονιάτικο έθιμο."
Μάντεψε τι κερνάω..
Κάθε φορά που έχουμε λεφτά για πέταμα, ένας από τους προορισμούς μας είναι το αείμνηστο D.P. (προφέρεται Ντι.Πι), γνωστό και ως Diamonds and Pearls. Ένα από τα στριπτητζάδικα που έχει γαλουχήσει γενιές και γενιές Ηρακλειωτώνε, και όχι μόνο.
Τρομάζω στην ιδέα ότι θα πρέπει να εξηγήσω τι σημαίνει για 'μας το συγκεκριμένο μαγαζί. Βαριέμαι ακόμη και να μπω στη διαδικασία να αναφέρω τι ρόλο βαράνε τα στριπτητζάδικα, σε όλους αυτούς που δεν έχουν ιδέα.
Μια πολύ καλή αρχή, μπορεί να κάνει κάποιος ρίχνοντας μια ματιά στο http://striptizadiko.blogspot.com/ ή να γίνει θαμώνας σε κάποιο μαγαζί του είδους. Προσωπικά, αδιαφορώ, μιας και το συγκεκριμένο ποστάκι λειτουργεί ως προσωπικό αναμνησιακό δεκανίκι, και δεν έχει ούτε αφοριστικό, ούτε υπερασπιστικό χαρακτήρα.
Προσπερνάω όλα αυτά τα δήθεν βαθύτερα νοήματα και προχωράω παρακάτω.
Η απάντησή μου στο μήνυμα του κολλητού ήταν η εξής:
"Ντύνομαι και κατεβαίνω σιγά σιγά. Πουτάνας γιε, θα με καταστρέψεις"
Μαζεύω τα κομμάτια μου και ξεκινάω να βαδίζω προς το κέντρο της πόλης. Στον έρημο δρόμο συναντάω έναν ανεκπλήρωτο εφηβικό μου έρωτα, τη Γ., μιλάμε για ένα τέταρτο, δίνουμε μια ημιειλικρινή υπόσχεση ότι "θα τα πούμε" και συνεχίζω.
Βρίσκω τον κολλητό. Παρόλο που είμαστε και οι δυο ράκη από τη χθεσινή κραιπάλη, αποφασίζουμε να πιούμε πριν πάμε. Μια ελαφριά ζαλάδα προσθέτει πολλά συν στην εκτίμηση μιας στριπτητζοφάσης. Το στομάχι μας όμως δεν σηκώνει παραπάνω αλκοόλ, και αποφασίζουμε, με το που μπαίνουμε στο μαγαζί, να τη βγάλουμε με ανθρακούχο νερό.
Ανθρακούχο νερό, 10 ευρώ έκαστος. Η έκφραση "Μας πιάσανε τον κώλο" αποκτάει άλλη διάσταση.
Τυπική διαδικασία: με το που καθόμαστε αρχίζουν να μας προσεγγίζουν οι εργαζόμενες. "Θα με κεράσεις ένα ποτό;", "Θέλεις να πάρεις χορό;", κι άλλες ΣΤΑΝΤΑΡ ερωτήσεις σε σπαστά ελληνικά. Ακόμη κι αυτή όμως η διαδικασία έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Αρχικά, μου έκανε εντύπωση η Γαλλίδα Σόνια και η ολιγόλεπτη συζήτηση που είχαμε. Δε νομίζω να τη θυμάμαι όμως αύριο.
Η βραδιά ξεκίνησε όταν η Τάνια (τη γνώρισα απόψε, ανάθεμα κι αν είναι το πραγματικό της όνομα), προσπάθησε να με προσεγγίσει αιφνιδιάζοντάς με. Ήρθε μουλωχτά από πίσω μου και προσπάθησε να με "αγκαλιάσει" με το πόδι της. Γλύστρισε την ίδια στιγμή. Λίγο πριν με πνίξει, αφού κατάφερα να ισορροπήσω την καρέκλα μου και να μη βρεθούμε στο πάτωμα, κατάφερε να βρει κι αυτή την ισορροπία της και ήρθε κι έκατσε στα πόδια μου γελώντας.
Η ξανθιά τριαντάρα (και βάλε) Ρωσίδα, με το κουρασμένο πρόσωπο και το σώμα εικοσάρας έκανε μια δυνατή πρώτη κίνηση.
Η συζήτηση που ακολούθησε μεταξύ εκείνης, εμένα και του κολλητού έχει ήδη περάσει στα πρακτικά. Αξίζει να τονίσω ότι είναι ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ να κάνεις χαβαλέ με αλλοδαπή στριπτητζού. Οι περισσότερες είναι αμείλικτες επαγγελματίες. Αρκούνται στο περιορισμένο λεξιλόγιο, στα κάλλη τους και την ψευτοερωτική τους συμπεριφορά.
Κι εμείς με τη σειρά μας όμως, είμαστε αμείλικτοι πελάτες. Το ότι έχουμε λεφτά για χάσιμο δε σημαίνει ότι θα τα χαραμίσουμε στην τυχαία γκόμενα. Επιζητούμε την Ψευδαίσθηση, αυτός είναι ο λόγος που βρισκόμαστε εκεί. Το κατά πόσο έχουμε λιγότερο ή περισσότερο αισιόδοξη ματιά από κάποιους άλλους στην αναζήτηση της Ψευδαίσθησης αυτής, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι έχουμε -σχεδόν σαφή- κριτήρια αξιολόγησης.
Η Τάνια μας κέρδισε και τους δύο. Περισσότερο εμένα βέβαια, αφού βρήκε το ζώδιό μου με την πρώτη, και μου ανέλυσε τη σχέση των ζωδίων μας (Ζυγός με Τοξότη) όπως ακριβώς την έχω βιώσει. Χτύπησε φλέβα η πουτάνα. Χρησιμοποίησα αυτές ακριβώς τις λέξεις για να την κάνω να καταλάβει την κατάστασή μου.
Κάπου εδώ, θα παραλληλίσω το "κέρασμα ποτού" και τον "πριβέ χορό" με την Πρωτοχρονιά. Προσωπικές στιγμές που ο καθένας βιώνει διαφορετικά, συνεπώς δεν έχει νόημα να μπαίνει κανείς σε λεπτομέρειες.
Με το θράσος της οικειότητας με ημερομηνία λήξης λοιπόν, ενώ ήμασταν στη μέση του δεύτερου συνεχόμενου "χορού", κι αφού είχαμε μιλήσει ακόμα και για τη μηλόπιτα που έφτιαξε το μεσημέρι, τη ρώτησα "..και δε μου λες, εσύ καυλώνεις καθόλου ή είμαι μόνος μου στη φάση;"
Σταμάτησε να τρίβεται.
Έδειξε ξενερωμένη και μου είπε με τον πιο σωστό τρόπο "Δε χρειάζεται να ρωτάς. Μερικά πράγματα απλώς τα νιώθεις. Δε χρειάζεσαι καμία ανασφάλεια. Είσαι τέλειος σε αυτό που κάνεις και αυτό να σκέφτεσαι"
Όλα τα υπόλοιπα είναι περιττά. Ειπώθηκαν κι άλλα πράγματα, έγιναν επίσης κι άλλα πράγματα ανείπωτα. Το πώς εξελίχθηκε η βραδιά μέχρι να φύγουμε το ξέρω εγώ και ο κολλητός.
"Μου έφτιαξες τη χρονιά" της είπα, και το εννοούσα.
"Σας ευχαριστώ" μας είπε όταν φεύγαμε, "είναι ωραίο που υπάρχουν άνθρωποι σαν εσάς".
Μπορεί και να το εννοούσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου