Chainmail

Κάτι πρόχειρο:

Το παρακάτω μήνυμα βρέθηκε στον τηλεφωνητή μιας δημοσιογράφου. Σοκαρισμένη εκείνη μόλις το άκουσε, το χρησιμοποίησε ως μέσο μιας εκστρατείας ενάντια στην οδήγηση υπό την επήρρεια αλκοόλ. Σκεφτείτε για λίγο, διαδίδοντάς το μπορεί να σώσετε μια ζωή.


Μαμά είμαι τελείως χεσμένος.

Θυμάμαι αμυδρά όταν μου είπες να μην πιω στο πάρτυ του Μιχάλη, αφού μετά θα οδηγούσα. Εγώ σου υποσχέθηκα ότι δεν θα πιω αλκοόλ. Κράτησα την υπόσχεσή μου... Εν μέρει.

Στο πάρτυ έσκασε μύτη κάποια στιγμή και ο Γιάγκος, το παιδί που μας κανονίζει stuff για όλη την παρέα. Κρατούσε μαζί του μια σακούλα με χόρτο -πολύ πράμα όμως- και άρχισε να στρίβει τσιγάρα. Εγώ ουδέποτε υποσχέθηκα να μην πιω χόρτο, οπότε του έδωσα και κατάλαβε.

Περνούσαν τα joints από μπροστά μου και ρουφούσα σαν να μην υπήρχε αύριο. Κάποια στιγμή την άκουσα τόσο πολύ που άρχισα να τρώω τα σοκολατάκια της μάνας του Μιχάλη. Μετά βλέπαμε telemarketing στην τηλεόραση και γελούσαμε σα μαλάκες.

Όσοι δεν ήπιαν από τα τσιγάρα που γύριζαν, την έβγαλαν με ξύδια. Κάποια στιγμή βαρέθηκαν να μας βλέπουν να γελάμε και σηκώθηκαν να φύγουν. Θα ήθελα κι εγώ πολύ να φύγω μαζί τους μαμά, αλλά δεν ένιωθα τα πόδια μου, κι έτσι έμεινα σπίτι του Μιχάλη.

Πριν από λίγο μας πήραν τηλέφωνο και μας είπαν ότι ο Κωστάκης -ένα από τα παιδιά που έφυγαν μεθυσμένα- στούκαρε κάπου το αμάξι του και πέθανε. Εμείς ακόμα γελάμε.

Θα γυρίσω το πρωί.