Ήταν απροσδόκητη η χαρά μου όταν μετά από τρία αποτυχημένα formats, κατάφερα να μπω στο διαδίκτυο. Γι' αυτό και θα παραθέσω τη δεύτερη εκδοχή του "Είμαι τελείως χεσμένος".
Το παρακάτω κείμενο βρέθηκε γραμμένο σ' ένα παραπεταμένο τετράδιο. Αυτός που το διάβασε, χαμογέλασε από ειρωνία ή ευγένεια και συνέχισε να ξεφυλλίζει το τετράδιο ακάθεκτος. Ίσως να το ανάρτησε σε ένα blogger αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία. Το κείμενο δεν περιείχε ηθικό δίδαγμα ή την παραμικρή υποψία ελπίδας.
Είμαι τόσο χεσμένος που το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να κουνάω το βλέμμα μου στους ρυθμούς του "Dead Souls". Τα ακουστικά με έχουν απομονώσει από το δωμάτιο. Αγωνιωδώς αισθάνομαι τους γύρω μου να ενοχλούνται και να με παρατηρούν με αυστηρότητα. Κι ίσως να μην ενοχλούνται αλλά να συνεχίζουν απλώς την κουβέντα τους.
Σάπια φρικαλεώδη μίζερα μήλα στον τσιμεντένιο δενδρότοιχο της μηδένιας εγκεφαλικής μας πόλης. Το νερό στέρεψε από τις χωμάτινες χοάνες και με σκουριά ξεδιψάνε τα ζώα. Κι εμείς το αίμα των τιμούμε, κι από χρυσά ποτήρια τις γλώσσες μας υγραίνουμε.
Κι αν ο Ήλιος ακόμη μένει ουράνιος παντοκράτορας, και με το Φως ξεπλένει συνειδήσεις, εμείς όλο στο Σκότος βαθύτερα βαδίζουμε. Κι ο Λεβιάθαν καρτερεί υπομονετικά.-
ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου