(Lucky Strike για όσους αναρωτιούνται)
Μεγάλωσα σ' έναν κόσμο που προοριζόμαστε να γίνουμε κάποιοι ή... "κάτι". Αυτό το κάτι ορίζεται από την εκπαίδευση που θα ακολουθήσουμε και -βάσει αυτής- τον επαγγελματικό προσανατολισμό στον οποίο θα καταλήξουμε. Έτσι έλεγε το πλάνο για 'μένα, όπως και για πολλά παιδιά ακόμη. Θυμάμαι να με ρωτούν από μικρό τι θα γίνω όταν μεγαλώσω. Θυμάμαι να περνάω μέρες και νύχτες, πριν ακόμα ξεφύγω από την αθωότητα της παιδικής ηλικίας, να βασανίζομαι από το ίδιο ερώτημα.
"Τι θα γίνω όταν μεγαλώσω; Τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω;"
Έπαιρνα κι εγώ παραδείγματα από τους τάχα ευυπόληπτους "μεγάλους" γύρω μου. Θέλησα να γίνω γιατρός, δικηγόρος, διευθυντής σε κάποια επιχείρηση.. Να βγάζω αρκετά χρήματα, όπως μου έλεγε -και εξακολουθεί να μου λέει- ο πατέρας μου, ώστε να ζήσω αξιοπρεπώς, μια ποιοτική, ήρεμη ζωή.
Μεγάλωσα κι εγώ, κι ακόμα δεν κατάφερα να χωνέψω όλες αυτές τις υποτιθέμενες στοιχειώδεις αξίες. Πως ακριβώς ορίζεται μια αξιοπρεπής ζωή; Ποια είναι τα εφόδια που πρέπει να συλλέξω για να καταφέρω να έχω κι εγώ μια τέτοια; Αλήθεια, διαφέρουμε όντως τόσο πολύ εμείς οι "άνθρωποι" μεταξύ μας; Αν σε χτυπήσουν, δεν θα πονέσεις όσο εγώ; Αν πονέσεις, δεν θα αναρωτηθείς για την ευθραυστότητα της ύπαρξής μας;
Για την ώρα, μου κρατούν συντροφιά τα τσιγάρα μου , ένα εκ των οποίων βιάζεται να τελειώσει στο τασάκι μου, λίγο αλκοόλ που αργεί να ξεθυμάνει από μέσα μου και μερικές φθηνές σοκολάτες. Και μπορεί να μην ξέρω ακόμα τι ή ποιος θέλω να γίνω, αλλά τουλάχιστον μπορώ να σκεφτώ μερικές χιλιάδες εκδοχές από ό,τι ΔΕΝ θέλω να γίνω ή ό,τι θα μπορούσα να γίνω. Είναι κι αυτό ένα βήμα.
Στο κάτω κάτω, ποιος τη γαμεί την υστεροφημία;
2 σχόλια:
με αγγιξε το ποστ γτ τα χω περασει στο μαξ ολα οσα γραφεις, Οι γονεις παντα κατι θα ζητανε-ν το θυμασαι αυτο. Σημερα πτυχιο,αυριο δευτερο πτυχιο,μετα γυναικα,μετα την "αναλογη γυναικα",μετα παιδια κλπ κλπ. Προσωπικα διαπιστωσα κατι στα 24 χρονια ζωης μου. Ειναι απατη τα ονειρα.Η ζωη τρεχει τοσο γρηγορα κ απροβλεπτα που το να κανεις ονειρα και να δινεις ολες σου τις δυναμεις γι αυτα - δεν πολυωφελει. Καλυτερα μικρους στοχους κ πιο "ανθρωπινο παρων".Επομενως φιλε,το γεγονος πως γραφεις στα @@ σου την υστεροφημια, σε κανει πιο "φυσιολογικο" απο πολλους αλλους στην ηλικια σου. Keep on :)
Έτσι, Free Willy!
Λευτεριά στα όνειρά μας.
Να πεθάνουν οι "κοστουμάτοι".
Ποιός μίλησε για υστεροφημία στο ιατριλίκι, δικηγοριλίκι, τεχνοκρατιλίκι τελοσπάντων?
Μάλλον κάτι άλλο (πίθανα το ακριβώς αντίθετο) εννοεί ο .. ποιητής φτύνοντας ο ίδιος την υστεροφημία.
Και μα την αλήθεια,το όλον φαντάζει τόσο πρόστυχο δημοσιευμένο.
YouKnowWhoIaM
Δημοσίευση σχολίου