Όσο κρατάει ένα τσιγάρο #2

(Golden virginia με γαλάζια Rizla. Κρατάει πολλή ώρα)


Λίγη ώρα πριν τις 8 π.μ. Σε μερικές στιγμές το βιολογικό μου ρολόι θα μου υπενθυμίσει ότι είναι ώρα για ύπνο. "Το ρολόι σου χρειάζεται κούρδισμα" θα έλεγε κάποιος, και δε γνωρίζω αν μπορώ να διαφωνήσω. Ίσως η κατάσταση που βιώνω εδώ και πολλούς μήνες αναφορικά με τον ύπνο μου να μπορεί να οριστεί ως πρόβλημα. Κάπου διάβασα μάλιστα ότι μόνο κατά τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου μπορεί ο ανθρώπινος οργανισμός να παράγει μια ουσία, η οποία είναι άκρως απαραίτητη για την ισορροπημένη λειτουργία του εγκεφάλου, και τις γενικότερες σωματικές διεργασίες. Το όνομα της ουσίας αυτής μου διαφεύγει για την ώρα.

Επιχειρώντας να προσδιορίσω την δεδομένη "κατάσταση", προσπαθώ να θυμηθώ πότε ξεκίνησαν όλα. Νομίζω ότι η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε ένα χρόνο πριν, όταν λίγο καιρό μετά τη βάφτισή μου τα αναπάντητα ερωτήματά μου απαντήθηκαν με τον αναμενόμενο τρόπο, με τη γέννηση πολλαπλάσιων και "βαθύτερων" ερωτημάτων, τα οποία απαιτούσαν μια καθολική, "αντικειμενική" θεώρηση πραγμάτων σε συνάρτηση με μια άκρως προσωπική ενδοσκόπηση.

Ακούγεται ίσως πνευματώδες και εύκολο, αλλά είναι ο καλύτερος τρόπος που μπορώ να σκεφτώ για να περιγράψω μια διαδικασία αρκετά δύσκολη ώστε να μπερδευτώ ακόμα περισσότερο, να μην αναγνωρίζω τον εαυτό μου μετά από λίγο -κάτι που συνέβαινε από πάντα, αλλά πιο έντονα αυτή τη φορά- και να καταλήξω να προσπαθώ να ξεκουράσω το μυαλό μου περνώντας μερόνυχτα στο λάπτοπ, παρακολουθώντας όλες τις σαιζόν του South Park, περιμένοντας να ξημερώσει για να πάω στο λουκουματζίδικο τις γειτονιάς για λουκουμάδες ή κανταΐφι με παγωτό.

Σ' αυτήν την ψυχοσωματική κατάσταση, η οποία δεν ήταν πρωτόγνωρη, αλλά δε θα την έλεγε κανείς και ευχάριστη, κατάφερα να αντιμετωπίσω τις παλιότερές μου φοβίες και να συμμετάσχω στη Θεατρική Ομάδα ΤΕΙ Ηρακλείου. Η συμμετοχή σε μια ομάδα ισούται με την προσπάθεια ένταξης στο σύνολο, με τις πατροπαράδοτες μεθόδους κοινωνικοποίησης. Κι αυτό στις μέρες μας σχετίζεται άμεσα με κατανάλωση οινοπνεύματος. Δύο φορές την εβδομάδα βρισκόμασταν με την ομάδα, άρα τουλάχιστον δύο μέρες της εβδομάδας κατέληγα να βρίσκομαι με μεγάλη παρέα "για ξύδια" (το βάζω σε εισαγωγικά επειδή έχω την εντύπωση πως το υπόλοιπο κείμενο έχει μια δόση τυπικότητας).

Όσο περνούσε ο καιρός και πλήθαιναν οι διαπροσωπικές μου δραστηριότητες, αυξάνονταν οι μέρες τις εβδομάδας που σχετίζονταν με αλκοολικές δραστηριότητες. Κατάφερα λοιπόν για πρώτη φορά να καταλήξω σε ασφαλή συμπεράσματα περί της κοινωνικής επίδρασης και επιρροής του οινοπνεύματος, του συσχετισμού του με την "καλλιτεχνική πληθυσμιακή μερίδα", την απόλαυση που δίνει και κυρίως, το πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να γίνει αλκοολικός. Παραδόξως, έχω καταφέρει να το αποφύγω μέχρι τώρα. Ή ζω με αυτήν την ψευδαίσθηση τέλος πάντων.

Οι παραπάνω λεπτομέρειες γνωρίζω ότι συντελούν στην, πλέον, παράξενη λειτουργία του βιολογικού μου ρολογιού, δεν είναι όμως παρά ελάχιστα κομμάτια που δεν είναι ικανά από μόνα τους να συμπληρώσουν την εικόνα της ανάγκης μου να κοιμάμαι αφού ξημερώσει.
Αν προσπαθούσα να το εξηγήσω "συναισθηματικά", θα έλεγα ότι στην παρούσα φάση νιώθω συνδεδεμένος με τους ρυθμούς της πόλης. Μου φαίνεται ιδιαίτερα κουραστικό να είμαι ξύπνιος όταν είναι ξύπνιοι και όλοι οι υπόλοιποι. Η αίσθηση ότι μια δεδομένη στιγμή της ημέρας συνυπάρχω με όλους εκείνους που προγραμματισμένα ορίζουν τις υποχρεώσεις τους είναι σχεδόν αβάσταχτη. Μεγαλύτερη ασφάλεια και ηρεμία νιώθω όταν η πόλη ξεκουράζεται. Προτιμώ να είμαι ξύπνιος όταν η κίνηση στους δρόμους έχει μετριαστεί, όταν έχω τη δυνατότητα να περπατήσω σ' ένα δρόμο ακούγοντας τα δικά μου βήματα, και όχι φασαρία από φωνές, κόρνες και εξατμίσεις. Θέλω να μπορώ να ορίσω εγώ τη διαδρομή που θα διανύσω, χωρίς να θέτω περιορισμούς από αναγκαστική αποφυγή "ζωντανών εμποδίων", περαστικών και κινούμενων οχημάτων δηλαδή.

Μια εν δυνάμει ψυχολόγος φίλη -θα αργήσει να πάρει πτυχίο- συμπέρανε ότι έχω αγοραφοβικές τάσεις. Ίσως ισχύει. Έχω μάλιστα την υποψία ότι αυτές οι τάσεις με βοηθούν να γράψω, κάτι που μου άρεσε να κάνω -ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα- αλλά για αδιευκρίνιστο λόγο σταμάτησα. Μπορεί όλες αυτές οι ενδείξεις να σχετίζονται μεταξύ τους. Όπως και να 'χει, έχω την πεποίθηση πως βρίσκομαι σε καλό δρόμο.