Πόσο κρατάει ένα τσιγάρο;

(V6 Πράσινο τσάι γιασεμί)

Αυτή τη στιγμή έχω μια έντονη επιθυμία να καπνίσω το χέρι μου. Πριν από λίγα δευτερόλεπτα σκέφτηκα να ανάψω την τσίχλα που μασάω, τη στιγμή που την έβγαζα από το κουτί της.
Όπως είπε και ο Bill Hicks "Every one of them looks real good to me right about now. Every cigarette looks like it was made by God, rolled by Jesus and moistened shut with Claudia Schiffer's pussy".

Ναι λοιπόν, είναι η πρώτη μέρα της 17ης (;) απόπειράς μου -έχω χάσει το μέτρημα- να κόψω το τσιγάρο. Κάθε φορά που σταματούσα το κάπνισμα ήταν εξίσου μοναδική εμπειρία με κάθε φορά που το ξανάρχιζα.
Όπως εκείνη τη φορά που δοκίμασα να ξαναρχίσω το κάπνισμα έπειτα από διάλειμμα δύο μηνών, με τα ίδια τσιγάρα που είχα καπνίσει για τελευταία φορά. Χρυσή κασετίνα Καρέλια άφιλτρα. Η πρασινομπλέ απόχρωση του προσώπου μου μετά την πρώτη τζούρα, σε συνδιασμό με τα γουρλωμένα μάτια και τα ηχητικά εφέ "επιθανάτιος βήχας καρκίνου, ver. Tom Waits", θα ήταν σίγουρα πολύ διασκεδαστικό θέαμα.

Ή εκείνη τη φορά που είπα "Hey man, δεν πειράζει που το έχεις κόψει εδώ και τρείς μήνες! Είσαι σε διακοπές (Μυτιλήνη 2005), απόλαυσέ τες"! Ή τότε στα Γιάννενα, όταν ο Γιώργος ξέχασε τα τσιγάρα του στο ουζερί (R1 ήταν άραγε ή Άσος;) και σκέφτηκα "Διάολε, μόλις χώρισα και ο πόνος είναι αβάσταχτος. Το ξέρω ότι το έχω κόψει, αλλά όταν οι άντρες πονάνε, ΚΑΠΝΙΖΟΥΝ! Το έχω δει σε τόσες ταινίες".

Ε λοιπόν, να πάει να γαμηθεί! Αρνούμαι να συνεχίσω να ικανοποιώ το σωματικό μου εθισμό, θεωρώντας την όλη διαδικασία "Απόλαυση". Αυτό παρεμπιπτόντως δεν το είχα πει ποτέ μέχρι τώρα. Νιώθω ότι σαπίζω. Κατάφερα να είμαι ο τυπικός "μακροχρόνιος καπνιστής" που θα κοροΐδευα ευθέως λίγα χρόνια πριν.

"Φίλε, είσαι αισχρός. Βήχεις ακόμα και στον ύπνο σου, φτύνεις κομμάτια από το συκώτι σου και το μυελό των οστών σου κάθε πρωί και καπνίζεις ένα καπνό την ημέρα για να μπορέσεις να έχεις αρκετά αποθέματα νικοτίνης για τις στιγμές που κοιμάσαι και τρώς! Ενώ εγώ, είμαι κουλ τύπος, καπνίζω μόνο όσα τσιγάρα χρειάζονται για να το απολαύσω και μπλα μπλα μπλα-"

ΦΙΛΕ! ΑΡΑΞΕ, ΕΙΣΑΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΠΟΥ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙΣ!

Επιτρέψτε μου να μασουλήσω λίγα Kellogg's Chocos, μπας και ηρεμήσω λίγο.



Όπως είπα και λίγες παραγράφους πιο πάνω, κάθε φορά που έκοβα το κάπνισμα ήταν μια μοναδική εμπειρία. Οι λόγοι βάσει τον οποίων κατέληγα σ' αυτήν την απόφαση, αναρίθμητοι και πασίγνωστοι. Τσάμπα έξοδα, εθισμός, έλλειψη αντοχών, προβλήματα με όσφρηση και γεύση, προβλήματα στο αναπνευστικό, ΚΑΡΚΙΝΟΣ, ΚΑΡΚΙΝΟΣ, ΚΑΡΚΙΝΟΣ, ΚΑΡΚΙΝΟΣ κλπ..

ΚΑΡΚΙΝΟ!

Οι πρώτες μέρες χωρίς τσιγάρο, επίσης μοναδικές εμπειρίες. Άλλες φορές ήταν ανώδυνες, άλλες φορές ήθελα να ρουφήξω τα μάτια κάθε ανθρωπόμορφου πλάσματος που ανέπνεε κοντά μου, άλλες φορές πάλι προσπαθούσα να καλύψω αυτό το κενό που δημιουργείται ανάμεσα στο στήθος και το στομάχι με κάθε λογής φαγώσιμο πράμα σε ακτίνα 50 μέτρων. Υπήρξε και φορά που προσπάθησα να αντικαταστήσω το τσιγάρο με αργιλέδες, bong και κατοστάρια rizla στο σπίτι της Μελίνας, βλέποντας το Saw και-

Αυτή τη φορά δεν ξέρω πώς ακριβώς θα είναι η όλη διαδικασία. Το πρώτο 24ωρο χωρίς τσιγάρο δε μου δίνει καμία αφορμή να ελπίζω πως θα είναι απλή, εύκολη και ροδοστολισμένη.
Είμαι αρκετά νευρικός, θέλω να φάω το πληκτρολόγιο, να στρίψω και να καπνίσω τα μαλλιά μου, και κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου βλέπω χρωματιστούς καπνούς και τσιγάρα σε σχήμα βυζιών να με παρακαλάνε να τα καπνίσω.

Θα πω και κάτι κουλτουριάρικο. Οι Στωικοί θεωρούσαν την ηδονή ως αταραξία ψυχής και απονία σώματος. Το τσιγάρο δεν προσφέρει κανένα από τα προαπαιτούμενα για να θεωρηθεί ηδονή. Η αταραξία ψυχής αποτρέπεται από το "ΚΑΡΚΙΝΟΣ, ΚΑΡΚΙΝΟΣ, ΚΑΡΚΙΝΟΣ", και η απονία σώματος είναι απλώς ένα κρύο αστείο, όταν σε καθημερινή βάση φτύνεις χελωνονιντζάκια στο νιπτήρα, και δυσκολεύεσαι να ανέβεις τέσσερα σκαλοπάτια σε λιγότερο από 10 λεπτά.

Ως διαδικασία ωρίμανσης θεωρώ την αποφυγή κάθε είδους ψευδαίσθησης η οποία δεν είναι οικειοθελής και δεν οφείλεται σε ελαφριές ψυχοτρόπες ουσίες. Συνεπώς, μπορεί ο καπνός του τσιγάρου να έμοιαζε με εκατομμύρια μικροσκοπικές γυμνές γιαπωνεζούλες, που έκαναν μασάζ σε όλο μου το σώμα -συμπεριλαμβανομένης της τσουτσούς-, αλλά δεν παύει να παρομοιάζεται απείρως πιο αξιόπιστα με εκατομμύρια μικροσκοπικούς αλβανούς, οι οποίοι ρίχνουν μπετά στις κυψελίδες των πνευμόνων και τις αρτηρίες.

Και επαναλαμβάνω: Να πάει να γαμηθεί! Έχουν περάσει 11 χρόνια από τότε που άρχισα να καπνίζω. Καλά ήταν...

Οι υπόλοιποι μη μασάτε, συνεχίστε άφοβα. Καπνίστε και για 'μένα!


Η παρούσα ανάρτηση θεωρείται ακυρωθείσα στην περίπτωση προσβολής του γράφοντος από κάποια ανίατη ασθένεια. Αν δεν καπνίσω τότε, πότε θα καπνίσω;!