Ξημέρωμα Τετάρτης 13 Αυγούστου. Βρίσκομαι στο Αγιοφάραγγο, ένα σπάνιο ησυχαστήριο στη νότια Κρήτη, παρέα με τον Νίκο και το Βασίλη. Λίγες ώρες πριν βουτούσαμε στα ήρεμα και ασημένια υπό το σεληνόφως νερά της θάλασσας, πίναμε άφθονη μαυροδάφνη και παρακολουθούσαμε τη "Βροχή των Περσίδων". Γεμίζαμε μπαταρίες και αδειάζαμε το μυαλό μας από κακές σκέψεις. Ο Νίκος όμως μας είχε προειδοποιήσει εξ αρχής ότι η ενέργεια του Αγιοφάραγγου προκαλεί πότε-πότε αβάσταχτες συνειδητοποιήσεις. Να 'μαι λοιπόν ξύπνιος από τις πρώτες ακτίνες του ήλιου και το έντονο ροχαλητό του Βασίλη που κοιμάται δίπλα μου, να σκέφτομαι ότι αυτό που λείπει από το ιστολόγιο είναι το τρίτο μέρος του "Νικόλας και Φίλοι". True story.
(Δεν τράβηξα ούτε μία φωτογραφία από το Αγιοφάραγγο, εξ ου και η "γυμνή εισαγωγή". Τον τελευταίο καιρό αντιπαθώ τις αναμνηστικές φωτογραφίες, τις θεωρώ αναμνηστικές πατερίτσες μιας εγκεφαλικής αναπηρίας που όπως και μια φωτογραφία, αδυνατεί να συγκρατήσει ήχους, μυρωδιές, γεύσεις και αγγίγματα)
Και χωρίς περαιτέρω εισαγωγές:
Με τη Μαρίνα "γνωρίστηκα" ένα ξημέρωμα του Μάη του 2004, στο διαδικτυακό κανάλι του Αινίγματος. Χρησιμοποιώ εισαγωγικά στη "γνωριμία", επειδή οι cyberγνωριμίες είναι επίσης ανάπηρες κατά μία έννοια, κάτι που θα προσπαθήσω να εξηγήσω παρακάτω.
Ήταν μια τυπική κουβέντα περί ανέμων και υδάτων, ζωδίων και Αινιγματικών τεκτενομένων. Ανώδυνες μπούρδες που βοηθούσαν το χρόνο να κυλήσει ευκολότερα.
Οι διαδικτυακές μας τυχαίες συναντήσεις συνεχίστηκαν για λίγους μήνες, μέχρι που αποκτήσαμε την ψευδαίσθηση της οικειότητας σε τέτοιο σημείο, ώστε να μπορεί μια απλή συζήτηση μέσω irc να μοιάζει με ψυχοθεραπευτικό session σε ψυχαναλυτή.
Αυτή ήταν η πρώτη φωτογραφία που είδα, η οποία μου έδωσε μια ιδέα της υλικής υπόστασης της Μαρίνας.
Η πρώτη μας συνάντηση έγινε στην Αθήνα, στο παλιό "Πανδοχείο του Δρακοφοίνικα" τέλη Δεκέμβρη του 2004. Αποδείχθηκε παταγώδης αποτυχία.
Μετά βίας ανταλλάξαμε δέκα κουβέντες, αφού συνειδητοποιήσαμε και οι δύο ότι ήμασταν παντελώς άγνωστοι. Εκεί ακριβώς έγγυται η προαναφερθείσα αναπηρία των διαδικτυακών γνωριμιών. Αμηχανία, πανικός, υψοφοβία με μια δόση αβεβαιότητας, στη συνειδητοποίηση ότι ο καθένας μας είχε πλάσει μια πιο ιδανική εικόνα για τον άλλον, η οποία εικόνα απείχε σημαντικά από την πραγματική. Κι όμως, ακόμη και μετά από αυτό οι διαδικτυακές συνευρέσεις μας συνεχίστηκαν κανονικά, σαν να μην είχε αλλάξει σχεδόν τίποτα. Και ο παραλογισμός συνεχίζεται.
Βρεθήκαμε ξανά το Μάρτη του 2005 σο Fair των Μαγικών Πυλών που φιλοξενούσε το ξενοδοχείο Stanley, κι άλλη μια το Μάη χωρίς καμία ουσιαστική εξέλιξη στην επικοινωνία μας, πέρα από το τράβηγμα τις παρακάτω φωτογραφίας:
(to be continued...)
Γυμνή εισαγωγή #2:
Ξημέρωμα Σαββάτου 30 Αυγούστου. Βρίσκομαι στο Bass, πίνοντας μαύρο Pampero με πάγο στου Άγγελου. Λίγες στιγμές πριν έχει γίνει ένα ωραιότατο black out στο κέντρο του Ηρακλείου, που μας επιτρέπει να γαρνίρουμε το αλκοόλ με αμυδρό φως από σκόρπια ρεσώ και την απουσία μουσικής υπόκρουσης. Άλλη μια κατάσταση που έτυχε να μου θυμίσει ότι πρέπει να ξεμπερδεύω επιτέλους με αυτήν την καταχώρηση.
Part 2.
Τολμώ να επισημάνω πως δε μου αρέσει καθόλου το ύφος με το οποίο ξεκίνησα να γράφω. Είναι όντως πιο εύκολη απ' όσο μου φαίνεται αυτή η καταγραφή του χρονικού της γνωριμίας μου με τη Μαρίνα, αλλά πώς διάολο θα μπορέσω να χωρέσω μια τέτοια "σχέση" σε μια απλή απαρίθμηση μεμονομένων γεγονότων;
Μόλις άρχισα να αμφισβητώ τη μοναδική ιδέα του ιστολογίου που μου φαινόταν αξιόλογη, το "Νικόλας και Φίλοι". Όμορφα.
Εν κατακλείδι, αυτό που μου μένει από την ολιγόχρονη επαφή μου με τη Μαρίνα είναι οι συζητήσεις και οι διαφωνίες μας, και το γεγονός ότι ανεξάρτητα από το παράδοξο της γνωριμίας μας και της μετέπειτα επικοινωνίας μας, κατάφερα να νιώσω ότι έμαθε ο ένας τον άλλον σε τέτοιο βαθμό, που να θεωρώ ότι αξίζει να αναφερθεί το όνομά της σε αυτή τη σειρά καταχωρήσεων (η οποία πιθανώς να μη συνεχιστεί).
Γνωρίζω ότι το αλκοόλ κάθε άλλο παρά βοηθάει στο να γίνω κατανοητός, αλλά έχω την πεποίθηση ότι υπάρχουν τρία τουλάχιστον άτομα στο περιβάλλον μου που αντιλαμβάνονται πλήρως αυτό που προσπαθώ να πω.
The End
p.s. Chasing Amy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου