Γεννήθηκα δύο μήνες πρόωρα, έναν Οκτώβρη της δεκαετίας του '80. Νομίζω ότι εσκεμμένα επέλεξα να γεννηθώ Ζυγός, οι Τοξότες είναι λίγο αλλοπρόσαλα ζώδια -συγγνώμη RaZz, αλλά είναι αλήθεια- και άλλωστε θα ταίριαζα πολύ καλύτερα με μάνα Ζυγό, πατέρα και μεγαλύτερο αδερφό Διδύμους.
Μεγάλωσα στα πρώτα μου χρόνια ως ένα χαριτωμένο, υλιστικό κάθαρμα, που σπάνια του χάλαγαν χατήρι. Από μπόμπιρας προσπαθούσα να χειραγωγήσω τους άλλους για προσωπικά συμφέροντα, το αναφέρω επειδή θυμάμαι τις στιγμές που με ρωτούσε η μάνα μου όταν είμασταν μόνοι μας, "Ποιόν αγαπάς πιο πολύ;" να απαντάω "Εσένα μαμά!", και αντίστοιχα στον πατέρα μου "Εσένα μπαμπά!". Δυστυχώς η πρώτη μου αυτή πλεκτάνη έληξε άδοξα ένα μεσημέρι που με ρώτησαν και οι δύο μαζί, και αναγκάστηκα να απαντήσω "Πιο πολύ αγαπάω τη γιαγιά μου!".
Τα προσχολικά και τα πρώτα σχολικά χρόνια δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Μεγάλωσα όπως οφείλουν τα παιδιά να μεγαλώνουν, με ευτυχισμένη απερισκεψία, παιχνίδια σε αλάνες, τρομακτικές ιστορίες από μεγαλύτερους τα βράδια και καλή σχέση με τον περισσότερο κόσμο. Σημείο των καιρών ότι μεγάλωσα με χωρισμένους γονείς από τα 6 μου, αλλά δε θεωρώ ότι με επηρέασε στο ελάχιστο.
Το μόνο που με σημάδεψε ουσιαστικά από αυτήν την ευαίσθητη ηλικία μέχρι σήμερα, ήταν η μουσική του μέγιστου παιδεραστή Michael Jackson, την οποία έχω και σε μεγάλη εκτίμηση (τη μουσική, όχι τον καλλιτέχνη) ακόμα και τώρα.
Έφυγε γρήγορα το Δημοτικό, ήρθε το Γυμνάσιο με δραστικές αλλαγές στη ζωή και το χαρακτήρα μου. Τσιγάρο, αλκοόλ, ερωτικά κολλήματα, Τρύπες, Σιδηρόπουλο, "Ελληνική Ροκ Σκηνή" (που υποτίθεται ότι άνθιζε εκείνη την, όχι και τόσο μακρυνή, εποχή), "Ελληνικό Έντεχνο" (που μου φαινόταν πάντα φασιστικός και γελοίος ο χαρακτηρισμός "έντεχνο"), "τα φτιάχνουμε-τα χαλάμε", διάφορα διαπροσωπικά μπερδέματα, και κάπου προς το τέλος του Γυμνασίου μια γενικότερη τάση για πειραματισμό (από τους πειραματισμούς που καπνίζονται).
Ήρθε και το Λύκειο το οποίο μου αποπροσανατόλισε τη ζωή μέχρι αηδίας. Παρέα με τη fusion, τους Doors, τους Zeppelin και τους Pink Floyd -και όχι μόνο- ήρθαν και τα πρώτα χαστούκια, που προκάλεσαν προβληματισμούς όσον αφορά τη ζωή και τον άνθρωπο. Έφυγαν κι αυτά κι άφησαν πίσω τους έναν ενήλικο χωρίς ιδιαίτερη δίψα για ζωή, στόχους ή σταθερές βάσεις.
Κάπου μέσα στην αναζήτηση, αφού ήρθαν κι έφυγαν πολλοί φίλοι και γνωστοί και "γκόμενες", ήρθε η εποχή του Στυλιανού που έφερε μια απότομη στροφή 180°, μια σχετική ωριμότητα σε πολλά ζητήματα και επαναπροσδιορισμό στόχων. Ήταν η αρχή θέσης καινούριων ανθρώπων βάσεων, που δίχως το Στέλιο δε θα είχα γνωρίσει ποτέ. Κώστα, Μαρίνα, Χριστίνα, Βίκη και οι λοιποί, μπορείτε να τον ευχαριστήσετε που μπήκα στη ζωή σας;)
5*5 πράγματα που θέλω να θυμάμαι για'μένα:
Αγαπημένα φαγητά:
- Mακαρόνια με κιμά απ'τα χέρια της μάνας μου
- Texas double από πάλαι ποτέ Goodys
- Ρολό κοτόπουλο σπέσιαλ από Ντόναλντ
- Γεμιστά απ'τα χέρια της μάνας μου
- Ντολμαδάκια απ'τα χέρια της γιαγιάς μου
Αγαπημένες ατάκες:
- "Έεεελα ρε μαλάκα"
- "Σε φάση..."
- "Ε, ντάξ..."
- "Ο-μι-τζί!"
- "Το έλουσα"
Άνθρωποι -ή μη- που τους οφείλω συγγνώμη:
- Στο Μανώλη
- Στο Γιάννη aka Walker
- Στην Αμαλία (ίσως)
- Στη Τζένη
- Στην Αναστασία
Αγαπημένες ασχολίες:
- Να κάνω κοινωνική κριτική
- Να βοηθάω κόσμο να βλέπει πιο χαλαρά τα πράγματα
- Να καπνίζω (δυστυχώς)
- Να μου την πέφτουν (σπάνιο φαινόμενο αλλά συμβαίνει)
- Να τρώω ζυμαρικά
Δε μου αρέσει:
- Ο υπερφίαλος εγωισμός και τα παράγωγά του
- Το να με σχολιάζει κόσμος που δεν έχει κάνει ποτέ του αυτοκριτική
- Η λογική "Όλα για τα φράγκα"
- Το να επιμένει κάποιος να μου λέει ψέμματα όταν ξέρω την αλήθεια
- Να απογοητεύω τον εαυτό μου
Ελπίζω αυτή η παπαριά με τα "tag" και τα "5 πράγματα για'σένα" να τελειώσει από ανθρώπους που δεν το συνεχίζουν, σαν κι εμένα..
Καλό Σαββατοκύριακο!
5 σχόλια:
Κατ'αρχήν να σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια. Τώρα όμως θέλω τα 200 ευρώ μου πίσω, γιατί ο Zara's πουλάει παντελόνια με 5,99 και θέλω να πάρω ό,τι έχει απομείνει :P
Πιστεύω επίσης πως το να κατατάξεις αυτό το ποστάκι στις "Γενικότητες".
Επίσης να πω στους αγαπητούς αναγνώστες να αποφύγουν την απλή ανάγνωση, και να διακρίνουν το subliminal messaging που κυριαρχεί στο κείμενο.
Και λυπάμαι που ο γραπτός λόγος δεν μπορεί να εκφράσει με καμμία απολύτως πιστότητα αυτό το ένριννο "Ρε μαλάκα..."
Φιλούμπες my friend :)
Δεν περίμενα να πιάσεις τα υποσυνείδητα μηνύματα με την πρώτη:Ο Αλλά ούτως ή άλλως, προς όφελός σου καταλήγουν όπως και στο να ακούει περισσότερο Michael Jackson o αναγνώστης-θύμα.
Εκεί που λες "Πιστεύω επίσης πως το να κατατάξεις αυτό..." τι ακριβώς εννοείς;:Ρ
Ε τι, μόνο εσύ θα γράφεις μαλακίες?
ο_Ο
Βασικα εκει που λες fusion εννοεις το ξυραφακι η το μουσικο ειδος?:P
lol, το μουσικό είδος εννοούσα fingo.. Άσ'τα, πρώτα τέλειωσα το Λύκειο και μετά ανακάλυψα τα ξυραφάκια. Φλώρος:Ρ
Δημοσίευση σχολίου