Πόσο κρατάει ένα τσιγάρο; #2

Έχω μια συνήθεια

Τη μέρα ή τη νύχτα που τελειώνω κάποιο πακέτο τσιγάρα, αν θεωρώ ότι έζησα κάποιο αξιομνημόνευτο γεγονός, σημειώνω πάνω του την ημερομηνία και κάποια λέξη-κλειδί που να υπενθυμίζει το γεγονός αυτό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το παρακάτω πακέτο, τοποθετημένο στον τοίχο πάνω απ' το κρεβάτι μου. Ίσως κάποια άλλη στιγμή να περιγράψω και την ιστορία που υπενθυμίζει.

Αυτό είναι το πιο πρόσφατο

Δεν έχω αγοράσει άλλο πακέτο απ' την αναγραφόμενη ημερομηνία.
Έχουν περάσει πάνω από 24 ώρες απ' την τελευταία φορά που κάπνισα. Απόψε μάλιστα πέρασα και μια δύσκολη δοκιμασία: έκατσα στην αυλή της Guernica παρέα με τη φίλη μου την Αμαλία, πίνοντας μπύρες και κάνοντας μια εκτενή κουβέντα πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις.
Γκομενοσυζήτηση δηλαδή, με αναφορές σε πρόσφατο και μακρινό παρελθόν, αναλύσεις, θεωρίες και διλήμματα. Χωρίς τσιγάρο.

Η αλήθεια είναι ότι σε κάποιες στιγμές δυσκολεύτηκα κι έριξα μια-δυο κλεφτές ματιές στον πράσινο Golden Virginia καπνό της. "Ποιος ο λόγος" σκέφτηκα όμως αμέσως, πριν προλάβω καν να μπω στη διαδικασία να στρίψω, κάτι που συνήθως κάνω ασυναίσθητα. 

Αφού δεν έχω νιώσει να μου λείπει η νικοτίνη, λέω να μην αφήσω τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη. Μάλλον κόβω το τσιγάρο για πολλοστή φορά. Όπως λέω συνήθως: "Αν καταφέρω να το κόψω, μπορώ να κάνω τα πάντα".

Θα δείξει. "Νo stress", που λέει κι ο παππούς που πουλάει πασατέμπο στον Κούλε.

Κι αυτήν την ανάρτηση δεν τη γράφω τόσο για να πείσω τον εαυτό μου ότι κόβω το κάπνισμα, όσο για να θυμάμαι ότι αν κάπνιζα απόψε, τελειώνοντας το πακέτο θα έπαιρνα το μαρκαδοράκι μου και θα έγραφα πάνω:

29 προς 30.6.2011

Gue με Αμαλία - Στ κ' Στ