Όσο κρατάει ένα τσιγάρο #17

Είναι νύχτες που δε μπορείς να κοιμηθείς.
Ακόμα και όλη η κούραση του κόσμου να έχει πέσει πάνω σου, το σώμα σου αρνείται πεισματικά τον Ύπνο. Επειδή κρυώνει. Όσα σκεπάσματα και να τυλίξεις πάνω σου εξακολουθείς να παγώνεις ολοένα και περισσότερο. Τρέμεις. Κι όχι επειδή χρειάζεσαι περισσότερη ζέστη, αλλά επειδή χρειάζεσαι μια αγκαλιά. Μια συγκεκριμένη αγκαλιά.

Μια τέτοια κρύα, χειμωνιάτικη νύχτα λοιπόν, σηκώθηκα από το κρεβάτι, πήρα ένα τσιγάρο κι έναν αναπτήρα, τα κλειδιά μου, και βγήκα στην ταράτσα της πολυκατοικίας, φορώντας ένα κοντομάνικο μπλουζάκι, ένα ελαφρύ παντελόνι..
Άναψα το τσιγάρο και άρχισα να παρακολουθώ τα φώτα του δρόμου, τις ταράτσες και το αχνό, φωτεινό περίγραμμα του φεγγαριού πίσω από βαριά σύννεφα. Παίρνοντας βαθιές ρουφηξιές καπνού μού ήρθε μια συγκλονιστική αποκάλυψη.

Πίσω στο 2002, ένα βράδυ πού έβρεχε καταρρακτωδώς, έπινα ζεστή σοκολάτα στην Ουτοπία μαζί με την Αμαλία και τον Ηλία κι είχαμε πιάσει κουβέντα για το κάπνισμα.
Η Αμαλία είπε: "Πρέπει να το κόψω.. Είναι αντιαισθητικό και για τη σχέση σου αυτό. Θα είναι σαν να φιλάει τασάκι το πιθανό αγόρι μου"
Και εγώ, για πρώτη φορά απόψε, σκέφτηκα ότι δεν φιλάς τασάκι, αλλά φιλάς το τσιγάρο του-της.
Ποτέ πριν δεν είχα σκεφτεί τόσο έντονα, πόσο μεγάλη επιρροή έχει αυτό για τις σχέσεις μεταξύ δύο καπνιστών.

Θυμάμαι όλες τις μάρκες τσιγάρων που έχω "φιλήσει" κατά καιρούς: Μarlboro μαλακό, Winston, Marlboro lights, Old Holborn κίτρινο, Golden Virginia κίτρινο, Craven... Μπορώ να ανακαλέσω τις αναμνήσεις αυτών των φιλιών γιατί είναι άμεσα συνδεδεμένες με τη γεύση τσιγάρου της εκάστοτε μάρκας. Πολλώ δε μάλλον όταν οι γεύσεις αυτές είναι αγαπητές λόγω της προτίμησής μου σε κάποιες συγκεκριμένες μάρκες. Η πιο έντονη μέχρι τώρα ανάμνηση ήταν το φιλί με γεύση του Craven, του αγαπημένου μου καπνού.

Αλλά το τσιγάρο που κάπνιζα εκείνη την ώρα στην ταράτσα, παγώνοντας κυριολεκτικά μέσα στο ψωλόκρυο, ήταν Lucky Strike σκληρό.

Τα αγαπημένα τσιγάρα.
Τα λάτρεψα στο Λύκειο. Ήταν οι δίκαιοι αντικαταστάτες του παλιού μου τσιγάρου-Έρωτα, του σκληρού Camel, που είχε τότε αποσυρθεί από την αγορά. Με συνόδεψαν για πολλά χρόνια στις καλύτερες και στις χειρότερες φάσεις μου. Τρίτη λυκείου-Lucky Strike, Πρώιμη φοιτητική ζωή-Lucky, Χακ-Lucky, Αίνιγμα-Lucky.

Και ο λόγος που τα ξανακαπνίζω τώρα, είναι γιατί μου θυμίζουν τη γεύση της.
Γιατί τα Lucky είναι και δικά της αγαπημένα τσιγάρα. Λίγο πριν γονατίσω από το κρύο, κατεβαίνω ξανά  σπίτι μου, βάζω μια ζακέτα, κάθομαι στον υπολογιστή κι αρχίζω να γράφω με τα μουδιασμένα απ' το κρύο δάχτυλά μου.

Τώρα νιώθω πολύ καλύτερα.