Τιμή στον Άγνωστο Μετριώτη

Ήταν ήδη περασμένα μεσάνυχτα όταν έλαβα αυτό το email. Η διεύθυνση μου ήταν άγνωστη και δεν δώθηκαν περεταίρω στοιχεία αναγνωρισιμότητας από τον αποστολέα. Θα προσπαθήσω να επικοινωνήσω με τον άγνωστο-η και θα σας πω τα αποτελέσματα σύντομα. Προς τιμήν του, εγκαινιάζω ένα καινούριο label για τέτοιου είδους posts, το "V.I.P" label (Very Important Post).

Παραθέτω το κείμενο όπως ακριβώς το έλαβα, ένα κείμενο που αντιπροσωπεύει τις "Γενικότητες και Μετριότητες".

Σ'ευχαριστώ

Friday, April 6, 2007
Ένα πρόσωπο αναζητεί συγγραφείς.

Τι ακριβώς είναι αυτό που μας σπρώχνει να γράφουμε ηλίθιες αράδες σε
μια άψυχη οθόνη;
Τι ακριβώς διαφοροποιεί τις τάχα προσωπικές και ενδότερες αυτές
σκέψεις από την ανόητη κρυφή ικανοποίηση ότι κάποιος τις βλέπει;
Η ψευδαίσθηση ότι δεν είμαστε μόνοι και κάποιος μας ακούει;
Η ψευδαίσθηση αυτού που αυνανίζεται ότι τον βλέπουν ή ότι αγγίζει σάρκα;

-"Παίρνω φόρα και πηδάω στη σκηνή, ξεκουμπώνω το πουκάμισο και γραπώνω
το μικρόφωνο - μεικ-απ με ιδρώτα παπάρα έχει γίνει στη μούρη μου έτσι
ώστε τα προσωπεία να έχουν γίνει πια ένα με τη φάτσα μου και να μην
ξέρω πλέον ποια είναι η αλήθεια μου.
"Είμαι εδώ" προσπαθώ να ψελλίσω - μιας και η ηλίθια λογική μου φωνάζει
μέσα μου ότι είμαι ένας ακόμη μαλάκας."


Και μετά; Ηλίθιε συγκεντρώσου...δε θα τραβήξεις τα χέρια σου από το
πληκτρολόγιο μέχρι να βρεις κάτι εντυπωσιακό ή έστω συγκινητικό ή
κυνικό ή απλά διαφορετικό για εναρκτήριο κείμενο.. Βρες μωρέ κάτι να
σε αντιπροσωπεύει..


-Καλά δουλευόμαστε; αφου δεν έχω τελειώσει ποτέ τίποτα στη ζωή μου. Το
μόνο που ξέρω να κάνω καλά, είναι να κάθομαι και να βλέπω Friends, σε ημιπαρακμιακή κατάσταση, αποφέυγοντας φίλους και γνωστούς, ομό-φιλους και αμφί-φιλους και ελάχιστους κοινούς πολλαπλάσιους.


οκ.. Κάνε αυτό τότε. Να μια ιδέα.. Πάλεψε για τη διαφορετικότητά σου.
Μπορείς να ξεχωρίσεις. Μπορείς να κάνεις κάτι καλό. Ξέρεις τι; Βάζω
στοίχημα ότι θα γράψεις εξαιρετικά στο τέλος.... Άντε σπρώξε λίγο, και
θα τα καταφέρουμε!


-Σκάσε, σκάσε, ΣΚΑΣΕ! Βούλωστο!! Το ξέρω ότι σε σένα οφείλω ό,τι καλό
μου 'χει κατά λάθος συμβεί όλα αυτά τα χρόνια, αλλά δεν αντέχω άλλο..
Όχι άλλη πάλη, όχι άλλο άγχος, όχι άλλη κοινωνικοποίηση του κώλου, όχι
άλλη προσπάθεια, όχι ψευδαισθήσεις, όχι άλλη εναλλακτική κουλτούρα,
όχι άλλη ψευτοκουλτούρα, όχι άλλη σκέψη, όχι άλλες φοβίες, όχι άλλες
ανησυχίες. ..Ίσως αν προσπαθήσω πολύ.. να καταφέρω να κρατήσω την
αναπνοή μου μέχρι να σκάσω..


Θα αποτύχεις ηλίθιε.. Έχω βαρεθεί να μετράω αποτυχημένες απόπειρες
αυτοκτονίες σου.. Στο τέλος θα κάθομαι απλά και θα γελώ μαζί σου.
Τύφλα να χουν τα ανέκδοτα της μικρής Αννούλας μαζί σου.


-Wowowowowow wait..you do not wanna go there. Μη μου το γυρνάς στο
χιούμορ εμένα. Εδώ τα πράγματα είναι σοβαρά.


Όλα σοβαρά είναι για σένα, ευθυνοφοβικό γουρούνι.. Δεν καταλαβαίνεις
ότι η προσφορά σου είναι μηδενική; Ότι δε μπορείς να είσαι υπεύθυνος
για τίποτα καλό και όμορφο; Το ξέρεις ότι θα πεθάνεις πριν το
καταλάβεις - θα πεθάνεις μέσα σου - και τότε, ναι, η αυτοκτονία, ίσως
θα 'ναι το τελευταίο καταφύγιο μπας και δώσεις ένα ελάχιστο νόημα στην
άχρηστη ζωή σου. Αλλα θα 'ναι αργά.


-Καλά, σκάσε τώρα.. Τώρα μιλάω εγώ. Μπορεί να μην αντέχει ο ένας τον
άλλο, αλλά είπαμε ότι θα συνεργαστούμε. Θα το κάνουμε, ναι ή όχι; Αν
και δε βλέπω και πολύ νόημα σε όλο αυτό..


Σιγά μην έβλεπες. Εννοείται πως θα συνεργαστούμε - νομίζω ότι αυτό θα
'ναι το αριστούργημά μας. Αυτός ο χαρακτήρας θα 'ναι μεγαλειώδης,
μοναδικός, πολυσύνθετος, θα αφήσει ιστορία - νομίζω ότι θα γίνει
βιβλίο ..Ίσως και ταινία.


-Καλά, τραγούδα. Μεγάλες προσδοκίες έχεις.. Δεν πιστεύω ότι μπορούμε
να κάνουμε τίποτα. Στο κάτω κάτω, και να κάνουμε κάτι - ποιο θα είναι
το αποτέλεσμα; Στο κατω κατω, μην ξεχνάς, εγώ δεν έχω καταφέρει να
ολοκληρώσω τίποτα στη ζωή μου. Δεν ξέρω τίποτα να κάνω καλά ή
εξαιρετικά. Λίγο από διάφορα - άρπα κόλλα και μπλαμπλά και σκατούλες.
Τίποτα δε μπορεί να με σηκώσει. Μελαγχόλησα πάλι. Θα κάνω το χαρακτήρα
ναρκομανή, θαρρώ..


Καλά εσύ δεν πας καλά. Φάση περνάς, σίγουρα. Έχεις σκεφτεί μήπως ότι
σε επηρεάζει ο υπερκαταναλωτισμός που μας τριγυρίζει; Η αδυναμία να
αγοράσεις όλες εκείνες τις χαζομαλακίες που προσπαθούν να σε πείσουν
ότι χρειάζεσαι για να είσαι ευτυχισμένος; Λίγα χρειάζεσαι. Και τα
περισσότερα είναι μέσα σου. Ο χαρακτήρας μας πρέπει να είναι ένας
αυτοδημιούργητος τύπος - πετυχημένος, ευτυχισμένος και πάνω απ' όλα
ισορροπημένος. Αυτό θα 'ναι η πρωτοτυπία μας.


-Μα δε γίνεται - μην επιμένεις. Δε θα μπορούσε να ισχύει αυτό. Δε θα
'ταν ρεαλιστικό. Ο χαρακτήρας πρέπει να ταλανίζεται από εσωτερικές
συγκρούσεις και υπαρξιακές ανησυχίες, αγωνίές καθημερινές αλλά
ταυτόχρονα αιώνιες. Να ψάχνει να βρει την ταυτότητά του και τη θέση
του στον κόσμο.


Άρχισε τις αμπελοφιλοσοφίες..


-Καλά..εγώ φταίω μετά; Είσαι απλά ρηχός. Έχεις σκεφτεί πως η ζωή μας
ίσως να μην είναι αυτή που φαίνεται; Φαντάζεσαι να μην υπάρχουμε και
να είμαστε απλά χαρακτήρες στο μυαλό κάποιου?


Προσπαθώ εδώ και πόση ώρα να σε τραβήξω να γράψουμε κάτι, αλλά εσύ με
έχεις ταράξει στις ανησυχίες, στις ψυχαναλυτικές μαλακίες και στα
εντός εκτός και επί τ' αυτά. Εμπρός. Γράψε - αλλιώς θα σαπίσεις. Το
μυαλό σου απλά θα σταματήσει να υπάρχει, ή θα πιάσει το πλέξιμο από
την απραξία. όλα θα γίνουν σιγά σιγά. Θα τα καταφέρεις.


-"Είμαι εδώ" σκέφτομαι για μια στιγμή να ψελλίσω, αλλά γρήγορα κάνω πίσω.
"Κυρίες και κύριοι, το show θα πρέπει να ακυρωθεί.Στην είσοδο μπορείτε
να λάβετε το αντίτιμο του εισιτηρίου σας. Καλή σας νύχτα."
Κάνει ένα βήμα πίσω από τον προβολέα, και αναπνέει γρήγορα. Τρέχει στο
καμαρίνι, και αρχίζει ξανά την παντομίμα της ζωής του. Μόνος, μπροστά
σε έναν τετράγωνο καθρέφτη, στον οποίο πληκτρολογεί τις μικρές του
ανάσες με κραγιόνια και μπογιές.
Τον παίρνει το ξημέρωμα - σβήνει και γράφει - κοιμάται τώρα. Ανήσυχα
πάλι. (τον περιμένει άλλη μια ίδια ανούσια "καινούρια" μερα) ο
καθρέφτης λέει μόνο αυτά.
"Το μυαλό μου είναι ένα χάος. Νιώθω ότι θα εκραγεί. Ζητώ βοήθεια. Πεθαίνω αργά"


Σκατά τα 'κανες πάλι. Άσε, θα αναλάβω εγώ.
Αρχίζουμε από το όνομα. Το χαρακτήρα μας, θα τονε πούμε Alvaro και θα
έχει οίκο μόδας στη Ισπανία.


-Alvaro ; Ωραίο όνομα. Άσε με να το σκεφτώ λίγο καλύτερα.. Νομίζω μπορώ
να σκαρώσω μια ιστορία για αυτό το όνομα.

Θα τη γράψουμε όμως μαζί ε;

-Στο υπόσχομαι.

Αυτός ο χαρακτήρας. Θα 'χει κάτι και απ'τους δυο μας. Α, και να τον
κάνουμε να είναι λίγο καλύτερος στην πρόζα, γιατί οι δικοί μας οι
διάλογοι, είναι χειρότεροι και από το script της Μαρίας της Άσχημης

-Προς το παρόν καληνύχτα.

Καληνύχτα.