Πάει ο παλιός ο Κρόνος

Σύμφωνα με την εξήγηση του παλιού μου φιλόλογου κ. Κ. Ανδριώτη -καλά να είναι ο άνθρωπος-, η λέξη "χρόνος" προέρχεται από τον Κρόνο, τον αρχαιοελληνικό Θεό που έτρωγε ό,τι έβρισκε, φανερώνοντας έτσι την ιδιότητα του Χρόνου να κατασπαράζει τα πάντα, από ζωές, αναμνήσεις και αισθήματα, μέχρι και το Monitor. Αυτό το εισαγωγικό κομμάτι το αφιερώνω στο άτομο που πρόσφατα μου την είπε επειδή "σας αναγκάζω να διαβάζετε τις αμπελοφυλλοσοφίες μου". Ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε, μην ακούω πάλι μπινελίκια, και τέλειωσαν και οι γιορτές.

Πρέπει λοιπόν να το πάρω, τουλάχιστον εγώ, απόφαση. Τέλος με τις χαρτοπαικτικές εξάρσεις (43 ευρώ η χασούρα για φέτος, καλά δεν είναι;), τέλος οι απόπειρες παρουσίασης γιορτινής ατμόσφαιρας με χαζά φωτάκια και χαζοχαρούμενες μουσικές, τέλος ακόμα και στο καταραμένο δώρο των ταξιτζήδων. Δυστυχώς βέβαια, τελειώνει και όποιο δικαίωμα για ξεκούραση και ξύσιμο γεννητικών οργάνων, αφού εμείς οι Φοιτητές-Σπουδαστές πρέπει για άλλη μια φορά να αποδείξουμε στο Κράτος, ότι αξίζουμε τις πλούσιες δαπάνες για τις εξαιρετικές παροχές Δωρεάν Δημόδιας Εκπαίδευσης που μας αναλογούν. Διάβασμα, πήξιμο, κι όλα αυτά, με μόνη συμπαράσταση μια dial up, αφού οι adsl συνδέσεις αργούν να βγάλουν καμιά σοβαρή προσφορά τύπου "2 Mbps για 6 Μήνες, ΜΟΝΟ 40 ευρώ και δώρο πολυμηχάνημα usb fax-modem-καφετιέρα".

Ακόμη, οι πειραματισμοί για το εμφανισιακό μέρος του weblog δίνουν και παίρνουν. Έβαλα για αρχή ένα μικρό chatoπαράθυρο, προς το παρόν άχρηστο αλλά χρήσιμο στο εγγύς μέλλον που θα έχω δεκάδες αναγνώστες on line την ίδια στιγμή, και ψάχνομαι ακόμα για το template.. Μπορεί να επιστρέψω στο παλιό ή μπορεί να μου τη βαρέσει και να μεταφέρω το blog όπως είναι σε κανά wordpress, typepad ή άλλη blogoκατασκευή που προωθεί την πλύση εγκεφάλου και την προετοιμασία της ανθρωπότητας για την έλευση του Αντιχρίστου, κάπου μέσα στο 2012 αν δεν κάνω λάθος.

To be continued, έχω μάθημα στις 14:00...
-
Η συνέχεια επί της οθόνης λοιπόν, μετά από αρκετές ώρες μαθήματος, φοιτητοσυναναστροφών και άλλων διεστραμμένων πράξεων.

Θαρρώ πως ήθελα να επεκταθώ στο ζήτημα της εικαστικής άποψης του blog, αλλά νομίζω είναι άσκοπο, αφού από τη μία, δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το πως θα ήθελα να μοιάζει το weblog μου, απ'την άλλη, όταν το μάθω, θα το μάθετε κι εσείς.

Έχω μια αμυδρή υποψία πως σκόπευα να κάνω μια μικρή αναφορά στο 2006 κι εγώ, όπως συνηθίζεται τουλάχιστον, προς τα τελειώματα ενός έτους. Σε λίγες ώρες θα αρχίσει να ξημερώνει η 10η μέρα του Γενάρη, που σημαίνει ότι για να μην έχω κάνει επίσημο απολογισμό, κάποιος λόγος θα υπάρχει. Ήταν τόσο γεμάτη η περασμένη χρονιά, που δε χρειάζεται συγκεκριμένη καταγραφή γεγονότων. Ήταν η πιο balanced χρονιά επίσης, αφού παρόλο που η Τύχη μου φέρθηκε πολύ καλά και δεν είχαμε "χτυπήματα της μοίρας" φέτος, κατάφερα να κάνω τις περισσότερες μαλακίες που έχω κάνει σε διάστημα 12 μηνών. Κατάφερα να πλακωθώ με τους καλύτερούς μου φίλους, τα ξαναβρήκα με όλους, εκτός από έναν που δε μου μιλάει δικαίως απ'τον περασμένο Γενάρη, ύστερα, εκεί που νόμιζα ότι είχα φτάσει στα όρια της μαλακίας μου κατάφερνα, σχεδόν διαρκώς, να τα ξεπερνάω, μέχρι που έφτασα να έχω πολλά σημεία αναφοράς στην πλάτη μου με την ταμπελίτσα "Τι να ΜΗΝ ξανακάνω", ώστε να μπορώ να ακολουθήσω μια κάπως σταθερότερη γραμμή πλεύσης.

Θα υπενθυμίσω στον εαυτό μου όμως τις Γενικότητες που αντιπροσωπεύει αυτό το weblog, κι έτσι χωρίς να επεκταθώ σε χειροπιαστά περιστατικά και αποφάσεις που θεωρητικά προσπαθώ να ακολουθήσω, έχοντας το γάτο μου στα πόδια μου να γουργουρίζει (φωτογραφίες σύντομα), και μ'ένα πολύωρο ταξίδι στην πλάτη μου απ'το χθεσινό βράδυ, μπορώ εύκολα να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι "Όλα είναι για καλό" εν τέλει. Άλλωστε, τα πράγματα πάντα μπορούν να πάνε ακόμα πιο σκατά, κι ευχαριστούμε τη μοίρα μας γι'αυτό.

Επειδή όμως για το 2007 αποφάσισα να προσπαθήσω να είμαι ειλικρινής, παραδέχομαι ότι ούτε σε εύστοχα, αισιόδοξα συμπεράσματα κατέληξα, ούτε μπήκα ακριβώς σε σταθερή πορεία, μάλιστα νομίζω ότι θα καταφέρω να ξεπεράσω τα όρια μαλακίας που έθεσα το 2006. Απλώς είμαι κομμάτια απ'τις πολλές ώρες αγρύπνιας και σπρώχνω την καρέκλα όλο και πιο κοντά στο κρεβάτι μου με κάθε επιπλέον λεπτό πληκτρολόγησης, οπότε είπα να κλείσω θεαματικά και αισιόδοξα.

Τι πιο θεαματικό όμως από έναν πολύ καλό ύπνο;
Μέχρι το επόμενο επεισόδιο λοιπόν...